Opis projektu

Kiedy świat tak nie pędził, starsze pokolenia były przewodnikami młodszych we wszystkich sferach życia. Dziś, gdy zmiany technologiczne następują niewyobrażalnie szybko, co chwilę okazuje się, że nasze umiejętności zwyczajnie przestają być aktualne i że musimy znów się uczyć. To, co młodym ludziom przychodzi naturalnie, dla starszych jest często niełatwą kompetencją do zdobycia. Jednak niektóre rzeczy pozostają niezmienne – doświadczenie i umiejętności starszych osób w wielu dziedzinach ciągle przydają się kolejnym pokoleniom.

Podczas spotkań z seniorkami animatorki zauważyły, że te często mają problem z obsługą telefonów komórkowych. Potrafią odebrać telefon i przeczytać SMS, ale napisanie wiadomości albo oddzwonienie na numer, którego nie mają na liście kontaktów, to dla nich wywołująca stres trudność. Z drugiej strony młodym osobom często brakuje praktycznych umiejętności oszczędnego przygotowywania wartościowych posiłków, naprawy czy przerabiania ubrań.

I tak powstał pomysł na międzypokoleniowe dzielenie się mocnymi stronami. Animatorki zaprosiły uczennice i uczniów starszych klas szkoły podstawowej oraz członkinie koła gospodyń wiejskich i inne mieszkanki wsi do wspólnych działań.

Na początek losowo połączyły uczestniczki i uczestników w międzypokoleniowe pary. Każde spotkanie składało się z dwóch części: w pierwszej nastolatki uczyły się od seniorek, a w drugiej następowała zamiana ról i młodzi ludzie stawali się przewodnikami starszych. Razem szyli, gotowali, piekli, majsterkowali, a w cyfrowym świecie poznawali możliwości smartfonów, internetu i mediów społecznościowych. Dzięki temu, że pracowali w parach (które zmieniały się po kilku spotkaniach), naprawdę się poznali. Każda osoba mogła poczuć się ważna, kiedy przekazywała swoje umiejętności, a przy tym mogła mieć „indywidualny tok nauczania” dostosowany do jej potrzeb i możliwości.

Na zakończenie, podczas finałowego pikniku, pochwalili się tym, co w ciągu kilku miesięcy razem zrobili. Jednak najważniejszym efektem wspólnej nauki i wspólnego tworzenia były ich autentyczne, partnerskie relacje i chęć podejmowania kolejnych wyzwań.

Kto

Animatorki projektu o sobie

Elżbieta Łągiewka – jestem emerytowaną nauczycielką, współpracuję z kołami gospodyń wiejskich i dostrzegam problemy starszych osób z nadążaniem za technologicznymi nowinkami. Często wstydzą się pytać, jak obsługiwać nowe urządzenie. Chcę im pokazać, że możliwości kryjące się w smartfonach mogą ułatwić codzienne życie. Z kolei młodsze pokolenie często nie potrafi samodzielnie przygotować posiłków i nie zna zasad zero waste, którymi kierowały się ich babcie.

Anna Łągiewka – specjalizuję się w grafice komputerowej i uwielbiam projektować gry terenowe. Chcę pomóc zarówno starszym, jak i młodszym zrozumieć siebie nawzajem, spojrzeć na siebie z innej perspektywy. Pragnę dzielić się wiedzą i optymizmem życiowym, a także tworzyć uczestnikom warunki do uczenia się, jak współpracować, szanując się nawzajem.

Organizacja wspierająca: Koło Gospodyń Wiejskich w Skrzydlowie

Po co

Cele projektu:

• stworzenie okazji starszym i młodszym osobom do wyjścia z domu;
• zbudowanie międzypokoleniowego dialogu;
• partnerska współpraca różnych wiekowo grup;
• integracja seniorów i młodzieży w twórczym działaniu.

Dla kogo

Głównymi odbiorcami była grupa seniorek oraz uczennice i uczniowie starszych klas szkoły podstawowej. Pośrednio odbiorcami były ich rodziny oraz cała lokalna społeczność.

Kto może zrealizować

Podobne działanie mogą zrealizować koła gospodyń wiejskich, uniwersytety trzeciego wieku, kluby seniora czy inne organizacje/instytucje senioralne lub pracujące na rzecz osób starszych we współpracy ze szkołą podstawową.

Jak

Krok 1. Przygotowania

Spotkajcie się w parze lub grupie i zastanówcie się, jak długo ma trwać wasz projekt i czy możecie zaangażować się w kilkumiesięczne przedsięwzięcie. Warto zwrócić się do lokalnych instytucji i organizacji, które mogłyby pomóc wam sfinansować działania, a także udostępnić lokal na warsztaty i miejsce na podsumowujące spotkanie. Nawiążcie współpracę ze szkołą podstawową (domem kultury czy biblioteką) dysponującą pracownią komputerową. Liczebność przyszłej grupy trzeba będzie dostosować do wielkości miejsca spotkań i liczby dostępnych komputerów.
Porozmawiajcie o tym, jakie umiejętności chcecie przekazać młodym ludziom. Innym wariantem będzie podejście bardziej partycypacyjne, czyli po prostu zapytajcie ich (np. w krótkiej ankiecie), czego chcieliby się nauczyć. Sama tematyka spotkań może nawiązywać do lokalnej tradycji, pór roku, świąt czy ważnych dat. Zastanówcie się, kto poprowadzi warsztaty z waszego grona, a kogo zatrudnicie. Przygotujcie kosztorys i harmonogram, podzielcie się zadaniami.

Krok 2. Promocja i rekrutacja

Przekażcie informacje o inicjatywie lokalnym organizacjom senioralnym i zorganizujcie spotkania informacyjne w szkołach podstawowych w okolicy. Przygotujcie plakaty zapraszające na pierwsze spotkanie i rozwieście je w sąsiedztwie. Możecie też zostawić ulotki w zaprzyjaźnionych miejscach, poprosić księdza, by ogłosił wiadomości o rekrutacji do projektu. Wykorzystajcie media społecznościowe, krótko opiszcie swój pomysł i zaproście do wzięcia udziału w projekcie i w pierwszym spotkaniu. Kiedy warsztaty już ruszą, regularnie zamieszczajcie treści na Facebooku, publikujcie zdjęcia.

Krok 3. Warsztaty i spotkania

Na spotkaniu informacyjnym opowiedzcie, jaki macie pomysł, rozdajcie wydrukowany harmonogram z krótkim opisem atrakcyjnie zatytułowanych zajęć. Przygotujcie też formularze zgody na uczestnictwo dzieci w zajęciach, które rodzice muszą wypełnić i podpisać.
Na tym lub następnym spotkaniu losowo połączcie uczestniczki i uczestników w międzypokoleniowe pary. W przypadku większej liczby spotkań dobrze jest co trzy warsztaty robić nowe losowanie, żeby stworzyć okazję do pracy w różnych duetach. Warto przygotować dla wszystkich identyfikatory albo chociaż karteczki z imionami – będzie łatwiej nawiązywać kontakty.
Każde spotkanie podzielcie na dwie części: w pierwszej starsi będą uczyli się od młodszych, a w drugiej odwrotnie. Dziedzinę dopasujcie do umiejętności uczestniczek i uczestników, tak by każda osoba mogła podzielić się wiedzą i doświadczeniem.
Warto niektóre zagadnienia powtórzyć (zwłaszcza te dotyczące nowych technologii) na kolejnym spotkaniu, wtedy wszyscy będą mieli szansę uczyć się w swoim tempie.
Pamiętajcie o dokładnym zaplanowaniu poszczególnych warsztatów, tak żeby zmieścić się w ustalonych ramach czasowych.


Krok 4. Zakończenie i podsumowanie
Zorganizujcie piknik lub wystawę waszych prac, zaproście mieszkańców – będziecie mieli okazję pochwalić się swoimi osiągnięciami, ale i zachęcić do kolejnych inicjatyw. Dla uczestniczek i uczestników możecie przygotować coś na pamiątkę, np. kalendarz ze zdjęciami, książeczkę z przepisami albo dyplomy.

Jak zarządzać działaniem

Kluczowe osoby w projekcie

• dwie osoby koordynujące, które wzajemnie się wspierają;
• kilkuosobowy zespół – pomaga dopilnować spraw organizacyjnych i porządkowych.

Poszczególne działania powinny mieć swoich dodatkowych opiekunów – osoby, które lepiej niż inne znają daną dziedzinę.

Koszty realizacji 

Najważniejsze koszty, które trzeba wziąć pod uwagę:

• wynagrodzenie dla osoby koordynującej;
• wynagrodzenie dla osób prowadzących warsztaty;
• obsługa graficzna i druk materiałów promocyjnych;
• sprzęt i materiały na poszczególne warsztaty;
• artykuły spożywcze (warsztaty kulinarne, poczęstunek na spotkaniach i finałowym pikniku);
• pamiątkowe gadżety na zakończenie projektu;
• obsługa księgowa.

Niezbędne minimum

Konieczne są: 

• starsi i młodsi uczestnicy zaangażowani i chętni do uczenia się czegoś nowego;
• kompetentne osoby prowadzące warsztaty;
• dobra współpraca ze szkołą;
• stała promocja wydarzeń i efektów pracy.

Linki

https://www.youtube.com/małyiduży1

https://youtube.com/małyiduży2

https://youtube.com/małyiduży3

https://www.facebook.com/kgwskrzydłów/spotkanie1

https://www.facebook.com/kgwskrzydłów/spotkanie2

https://www.facebook.com/share//kgwskrzydłów/zaproszenie

https://www.facebook.com/kgwskrzydłów/czerwiec

https://www.facebook.com/kgwskrzydłów/marzec